Δώρα ή Παρουσία αυτά τα Χριστούγεννα;

Η Αληθινή προσφορά είναι η αποδοχή της Επανόρθωσης

Ερώτηση: Φέτος δεν έχω πολλά χρήματα και σκέφτομαι να πω στην οικογένειά μου ότι δεν θα αγοράσω Χριστουγεννιάτικα δώρα. Αυτή η σκέψη με κάνει να αισθάνομαι ενοχή, έλλειψη και περιορισμό. Λες ότι είμαστε το νόημα της ζωής σαν Πνεύμα και ότι ο κόσμος των μορφών, των ατόμων, των τοποθεσιών και των πραγμάτων δεν έχουν κανένα νόημα. Γιατί να κάνουμε Χριστουγεννιάτικα δώρα, αν δεν έχουν κανένα νόημα;

David Hoffmeister: Γεια σου αγαπημένε μου,

Σε ευχαριστώ που μου έγραψες και που εμβάθυνες στην ερώτηση «Ποιο είναι το νόημα» σχετικά με τα δώρα των Χριστουγέννων. Το εγώ και το Άγιο Πνεύμα έχουν πολύ διαφορετικές απόψεις σχετικά με την έννοια των δώρων και της προσφοράς. Η περίοδος των Χριστουγέννων είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για να διευκρινιστεί η έννοια των δώρων που έχουμε στο νου μας.

Ο Χριστός είναι μια τέλεια ιδέα στον νου του Θεού. Ο Θεός δημιουργεί το Χριστό και δίνει στο Χριστό τα πάντα κατά τη δημιουργία. Ο Θεός δίνει αιώνια και αυτή είναι η έννοια του “ο Θεός Δημιουργεί και Επεκτείνεται στο Πνεύμα”. Η ταυτότητα του Χριστού στο Θεό είναι όλο το νόημα που υπάρχει και οι προβολές του κόσμου του χωροχρόνου που έφτιαξε το εγώ δεν έχουν νόημα. Η αιωνιότητα είναι το νόημα και κάθε τι προσωρινό δεν θα διαρκέσει, επομένως δεν έχει κανένα νόημα, ούτε αλήθεια ή οντότητα. Τα Μαθήματα Θαυμάτων στα μαθήματα 128 και 133 του βιβλίου ασκήσεων αποτελούν χρήσιμες κατευθυντήριες γραμμές για να το συνειδητοποιήσουμε αυτό. Ο κόσμος δεν προσφέρει τίποτα αξίας, διότι τίποτα από τον κόσμο δεν θα διαρκέσει για πάντα και όλη η αξία και το νόημα βρίσκονται στην αιωνιότητα.

Ο κόσμος ήταν η προσπάθεια του εγώ να υποκαταστήσει την “πραγματικότητα”, που έγινε για να πάρει τη θέση της Αιωνιότητας. Ο Κόσμος έγινε για να αρνηθεί το Θεϊκό Νου, αλλά το λάθος δεν μπορεί να καλύψει την πνευματική Αλήθεια του Χριστού. Ο Χριστός ζει για πάντα στο νου του Θεού και το λάθος δεν έχει καμία ελκυστικότητα στο νου που έχει συγχωρήσει τον κόσμο του σφάλματος. Δεν υπάρχει Νους στην ύλη, γιατί στο αιώνιο παρόν δεν υπάρχει ύλη. Η αληθινή προσφορά είναι Δημιουργία. Όσον αφορά αυτόν τον κόσμο, το μοναδικό δώρο που αξίζει την προσοχή μας είναι η αποδοχή της Επανόρθωσης, η διόρθωση του σφάλματος.

Στα Μαθήματα Θαυμάτων, ο Χριστός λέει : «Κοιτάξτε όλα τα μπιχλιμπίδια που κατασκευάστηκαν για να στηρίζουν ή να καλύπτουν τη χρήση του σώματος. Δείτε όλα τα άχρηστα πράγματα που έγιναν μόνα για να τα βλέπουν τα μάτια. Σκεφτείτε όλες τις προσφορές που αποσκοπούν στην ευχαρίστησή του και θυμηθείτε πως όλα αυτά έγιναν για να εμφανίσουν ως αξιαγάπητο αυτό που μισείτε.» (Κεφ-20.II.1:1-3)

«Δεν δίνονται δώρα μέσω των σωμάτων, εάν πρόκειται για δώρα που ειλικρινά προσφέρονται και εξίσου ειλικρινά γίνονται αποδεκτά. Διότι τα σώματα ούτε να προσφέρουν μπορούν ούτε να δεχθούν, ούτε να πάρουν ούτε και να κρατήσουν. Μόνον ο νους μπορεί να αξιολογεί και μόνον ο νους αποφασίζει τι θα ήθελε να προσφέρει και τι να λάβει. Έτσι, κάθε δώρο που προσφέρει εξαρτάται από το τι θέλει. Θα στολίσει προσεκτικά την κατοικία που επέλεξε ετοιμάζοντάς την να δεχθεί τα δώρα που θέλει προσφέροντάς τα σ’ εκείνους που έρχονται ή προσελκύονται σ’ αυτήν την κατοικία. Και εκεί, θα ανταλλάξουν τα δώρα τους προσφέροντας και λαμβάνοντας ό,τι κρίνει ο νους τους πως έχει αξία». (Κεφ-20.II.2)

Κατόπιν στο εγχειρίδιο των διδασκάλων των Μαθημάτων Θαυμάτων δίνεται μια περαιτέρω διευκρίνιση της πραγματικής αντανάκλασης της έννοιας της προσφοράς.

«Ο όρος γενναιοδωρία έχει ιδιαίτερη σημασία για τον δάσκαλο του Θεού. Δεν είναι η συνηθισμένη έννοια της λέξης· στην πραγματικότητα, είναι μια έννοια που πρέπει να την μάθει κανείς και να την μάθει πολύ προσεκτικά. Όπως όλες οι άλλες ιδιότητες των δασκάλων του Θεού και αυτή βασίζεται εν τέλει στην εμπιστοσύνη, γιατί δίχως εμπιστοσύνη κανένας δεν μπορεί να είναι γενναιόδωρος με την αληθινή σημασία. Για τον κόσμο, γενναιοδωρία σημαίνει να «δίνεις» με την έννοια να «εγκαταλείπω». Για τους δασκάλους του Θεού, σημαίνει ότι δίνεις γιατί θέλεις να κρατήσεις. Έχει δοθεί μεγάλη έμφαση σε αυτό, στο κείμενο και στο βιβλίο εργασιών, αλλά ίσως αυτό είναι το πιο ξένο στον τρόπο σκέψης του κόσμου από πολλές άλλες ιδέες στα μαθήματά μας. Το πιο ασυνήθιστο χαρακτηριστικό του έγκειται στην προφανή ανατροπή του τρόπου σκέψης του κόσμου. Κατά τον πιο απλό δυνατό τρόπο, και στο πιο απλό επίπεδο, η λέξη σημαίνει κάτι ακριβώς αντίθετο για τους δασκάλους του Θεού, από ότι για τον κόσμο». (Εγχ. Δασκ – 4.VII.1-2)

«Ο δάσκαλος του Θεού είναι γενναιόδωρος από συμφέρον για τον Εαυτό του. Αυτό, βέβαια, δεν αναφέρεται στον εαυτό για τον οποίο μιλά ο κόσμος. Ο δάσκαλος του Θεού δεν θέλει τίποτα που να μην μπορεί να το δώσει, διότι συνειδητοποιεί ότι θα ήταν άνευ αξίας γι’αυτόν εξ ορισμού. Για ποιο λόγο θα το ήθελε; Από κάτι τέτοιο, μόνο να χάσει θα μπορούσε. Δεν θα μπορούσε να κερδίσει. Άρα δεν αναζητά αυτό που μόνο αυτός θα μπορούσε να κρατήσει, διότι αυτό είναι εγγυημένη απώλεια. Δεν θέλει να υποφέρει. Γιατί να εξασφαλίσει πόνο για τον εαυτό του; Θέλει, όμως, να κρατήσει για τον εαυτό του όλα τα πράγματα που είναι του Θεού, άρα και του Υιού Του. Αυτά είναι τα πράγματα που του ανήκουν. Αυτά μπορεί να τα δίνει με πραγματική γενναιοδωρία, προστατεύοντας τα για πάντα για τον εαυτό του.» (Εγχ. Δασκ.- 4.VII.1-2)

Καθώς η εμπιστοσύνη στην καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος μεγαλώνει, γίνεται φανερό ότι τα μόνα δώρα που αξίζουν να μοιραστούμε είναι οι Μακαρισμοί του Χριστού, οι οποίοι επεκτείνονται για πάντα. Η ίδια μας η ύπαρξη είναι το δώρο, η ειρήνη, η αγάπη και η χαρά που ακτινοβολεί ο Χριστός και αυτό θα συνεχίζεται πάντα και για πάντα. Τα μπιχλιμπίδια του κόσμου δεν μπορούν να είναι “για το δόσιμο”, όμως χαίρομαι που το “παροδικό σύμπαν” έχει «συγχωρεθεί». Το τίποτα του εγώ έχει εκτεθεί και όλη η αξία και το νόημα παραμένουν για πάντα ως Χριστός.

Μόνο το εγώ φαίνεται να βιώνει ενοχή. Να είστε ευτυχισμένοι, γιατί δεν είστε το εγώ. Το εγώ σχετίζει τα “δώρα” με πράγματα, χρήματα και συμπεριφορές. Το Πνεύμα γνωρίζει ότι τα δώρα είναι οι σκέψεις του Θεού. Τα δώρα του εγώ ποτέ δεν ικανοποιούν πλήρως τη λαχτάρα να “δώσεις” και να “λάβεις”, όμως τα θαύματα γεμίζουν την “αποθήκη” ενός ανοιχτού και πρόθυμου νου, έτοιμου δει θαύματα να εκτελούνται μέσω αυτού. Δώστε το θαύμα ως προσφορά της παρούσας στιγμής. Όλοι ευλογούνται την άγια στιγμή, κατά την οποία ο Χριστός γεννιέται στην συνείδηση. Νιώστε πόσο θαυμάσιο είναι αυτό, το να είναι κανείς τα πάντα και επεκτείνετε τα πάντα χωρίς όρια κανενός είδους. Το Πνεύμα δεν περιμένει το υλικό τίποτα και προσφέρει τα πάντα απλώς με το να υπάρχει. Έτσι δίνουμε όπως δίνει ο Θεός. Στο Θεό δεν υπάρχει έλλειψη ή στέρηση. Όταν η ανυπαρξία του εγώ γίνει φανερή, η ενοχή αποκαλύπτεται ως αδύνατη. Κανένα μπιχλιμπίδι δεν μπορεί να προσφέρει το δώρο που προσφέρει η συγχώρεση.

Καλά Χριστούγεννα αγαπημένε του Θεού, η παρούσα στιγμή είναι δική μας για να προσφέρουμε.

Σ ‘αγαπώ για πάντα και πάντα και πάντα!
Με Ειρήνη και με το Θέλημα του Θεού,

David Hoffmeister