Πνευματική ζωή: Μια ζωή χαράς!

Η πνευματική ζωή είναι μια ζωή αφιέρωσης και ευλάβειας προς το Θεό και άρα προς όλους. Είναι μια ζωή πειθαρχίας και εκπαίδευσης του νου να ακούει και να ακολουθεί μόνο τη Φωνή του Θεού. Οι στόχοι είναι η αιώνια ειρήνη του νου αλλά και το χιούμορ, η ευγένεια, η χαρά, η ελευθερία και η ευτυχία που απορρέουν μόνο από μια τέτοια κατάσταση του νου.

Η πνευματική ζωή είναι τόσο αυθόρμητη και παιχνιδιάρα, όσο και γαλήνια και ειρηνική. Ζωντανή και ενεργητική στο παρόν, εξαφανίζει από το νου την ανάγκη για τελετές, κανόνες και δομές. Η πνευματική ζωή διδάσκεται μέσω της αγάπης, της συμπόνιας και της καλοσύνης και κάθε μέρα είναι σαν ένας πίνακας γεμάτος ευκαιρίες για να επεκταθεί η αγάπη του Θεού.

Η επιθυμία να δεχθεί κανείς τον εαυτό του ταπεινά σαν Πνευματικό Παιδί του Θεού, που δημιουργήθηκε τέλειο καθ’ ομοίωση του Θεού αναπτύσσεται συνεχώς κάθε άγια στιγμή. Ο κόσμος των ειδώλων χάνει όλη την προηγούμενη έλξη του καθώς το ουράνιο φως αγκαλιάζει την καρδιά του πνευματικού ανθρώπου. Όταν μια τέτοια απεραντοσύνη γίνεται εμφανής δεν υπάρχει ανάγκη για τίποτα άλλο.

Ο διαλογισμός είναι στην αρχή μια εξάσκηση, κατόπιν μια συνεχής ζωντανή εμπειρία, μέχρι να ενδώσει σε μια αιώνια ευτυχισμένη και εντελώς αναλλοίωτη κατάσταση ύπαρξης. Αυτή είναι η κατάσταση της Χάρης.

Για να προχωρήσουμε προς την κατεύθυνση αυτής της κατάστασης της Απόλυτης Χάρης, οι επιθυμίες του κόσμου της πολλαπλότητας πρέπει να παραμεριστούν.  Τα θαύματα ανοίγουν τον δρόμο, διότι ο τρόπος με τον οποίο ο αληθινός πνευματικός άνθρωπος πλησιάζει το Θεό είναι μέσω της έλξης και όχι μέσω της αποφυγής ή της αντίστασης. Το λάθος φαίνεται ψεύτικο και χωρίς αληθινή αιτία και το θεμέλιο του εξαφανίζεται στο φως της αλήθειας. Η τέλεια αγάπη έξω διώκει το φόβο, διότι η πίστη έχει αποσυρθεί και αντικατασταθεί από την Γνώση της Ζωής του Θεού. Δεν υπάρχει καμία μάχη για να πολεμήσεις, μόνο μια ευγενική αφύπνιση της αλήθειας αυτού που πάντα ήταν και πάντα θα είναι.

Όλα τα πράγματα γίνονται αποδεκτά όπως ακριβώς είναι, διότι αυτό που είναι αιώνιο είναι αναλλοίωτο και αμετάβλητο. Είναι κατανοητό ότι καμία αλλαγή στις καταστάσεις είναι απαραίτητη, ούτε κάποια αίσθηση ελέγχου ατόμων, γεγονότων και καταστάσεων, ούτε κάποιου κέρδους ή προσωπικής προόδου είναι απαραίτητα για να «επιτευχθεί» η ειρήνη και η ευτυχία που είναι διαθέσιμη τώρα. Το μόνο που απαιτείται είναι μία παράδοση στην αλήθεια, μία αποδοχή της πίστης στις ψευδαισθήσεις, μία απόσχιση και η πλήρης εμπιστοσύνη στο Θεό. Αυτό δεν απαιτεί θυσία. Μπορεί η εγκατάλειψη του τίποτα για την ανάμνηση των Πάντων να αποτελεί θυσία; Η χαρά δεν κοστίζει, διότι η Αγάπη δεν έχει αντίθετα.

Η πνευματικότητα τελικά είναι η παράδοση στην Απόλυτη Ευτυχία, στο Θεό και στον Εαυτό. Μόνο ο νους που γνωρίζει το «Ο Πατήρ και εγώ εν είμεθα» γνωρίζει την Απόλυτη Ευτυχία.

Σε ευχαριστώ Θεέ μου που μας οδηγείς όλους στην Εστία , σε Σένα. Ο δρόμος σου είναι σίγουρος γιατί το Σχέδιό σου δεν μπορεί να αποτύχει. Δοξασμένο ας είναι το όνομά Σου, Θεέ της Αιωνιότητας, και δοξασμένο το όνομα του Αγαπημένου σου Υιού.

Η καρδιά μου πάλλεται στη χαρά του Θεού. Ο νους μου αναπαύεται στην ειρήνη του Θεού. Η ψυχή μου είναι άτρωτη στη δύναμη του Θεού. Ο οφθαλμός μου βλέπει μόνο το φως του Θεού.

Είμαστε όλοι Ένα. Ο Θεός είναι Ένα. Τα πάντα είναι Ένα.

Με αγάπη, 
David Hoffmeister