Φόβος και Έλεγχος στις Σχέσεις

Ερώτηση: 
Αγαπητέ David,

Θα σε παρακαλούσα να μου έδινες κάποια καθοδήγηση στο θέμα του φόβου και του ελέγχου στις σχέσεις καθώς και τρόπο να ξεφύγει κανείς από την ιδιαιτερότητα.

David Hoffmeister: 
Πολυαγαπημένε μου,

Σε ευχαριστώ που μου έγραψες και μοιράστηκες μαζί μου αυτό που έχεις στην καρδιά σου. Όσο περισσότερο το εγώ εκτίθεται και έρχεται στην επίγνωσή μας, τόσο λιγότερες πιθανότητες έχουμε να το πιστέψουμε.

Οι σχέσεις που περιλαμβάνουν εξάρτηση, απαιτήσεις και προσδοκίες είναι μαρτυρίες του εγώ. Ο κοινός μας Σκοπός θα αποδείξει ότι το εγώ δεν είναι αληθινό και ότι δεν είσαι το εγώ.

Ο κοιμώμενος νους δεν θα επαναλάμβανε αυτήν την τρελή προσπάθεια ξανά και ξανά, αν δεν πίστευε ότι η αγάπη και η ευτυχία και η οικειότητα μπορεί να βρεθεί σε μια συγκεκριμένη μορφή. Η θεϊκή αγάπη είναι η Πληρότητα (Πνεύμα) και δεν μπορεί να βρεθεί σε μορφή κανενός είδους.

Το Άγιο Πνεύμα Βοηθάει στην μετάβαση από την αναζήτηση της «αγάπης με μορφή» στην αναζήτηση της εσωτερικής αγάπης, θυμίζοντας μας ότι το Θέλημά μας είναι Παγκόσμιο και δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με τις μορφές κανενός είδους. Αυτός ο κόσμος δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία εικονική εκπροσώπηση της «αναζήτησης της αγάπης σε λάθος μέρη».

Μου γράφεις: «Αισθάνομαι ότι οι άνθρωποι τρομοκρατούνται στην ιδέα μιας αγάπης που δεν είναι ‘ιδιαίτερη’, και κάνουν ότι μπορούν για να την κάνουν ‘ιδιαίτερη’». Η «ιδιαιτερότητα» είναι η προσπάθεια του εγώ να φτιάξει ένα υποκατάστατο της «αγάπης» ή μία οικειότητα μακριά από το Θεό. Ο Θεός δημιουργεί την Αιώνια Αγάπη ως Πνεύμα και το εγώ, που είναι αυτή καθεαυτή η προσπάθεια της άρνησης της Αιώνιας Αγάπης, επινόησε τον «από πρόσωπο προς πρόσωπο» τύπο αγάπης για να πάρει τη θέση της Θεϊκής Αιώνιας Αγάπης. Η πίστη στο αίσθημα της εγκατάλειψης που βιώνει κάποιος όταν σκέφτεται μια παλιά του «σχέση» είναι μία κάλυψη για την πίστη και τα συναισθήματα της εγκατάλειψης από τον Θεό, που βρίσκονται βαθιά θαμμένα μέσα μας.

Δουλεύοντας με το Άγιο Πνεύμα θα δεις ότι η εγκατάλειψη του Θεού είναι αδύνατη, γιατί οι Ιδέες δεν εγκαταλείπουν την Πηγή τους και ο Χριστός δεν θα μπορούσε ποτέ να εγκαταλείψει το Νου του Θεού. Η ενοχή που αναφέρεις φαίνεται να συνδέεται με άτομα με επιφανειακή συνειδητότητα, αλλά η οντολογική ενοχή της πίστης ότι είναι δυνατόν πραγματικά να χωριστείς από το Θεό είναι το ένα και μοναδικό λάθος που πρέπει να Διορθωθεί και να συγχωρηθεί.

Καθώς αρχίζεις να Αφυπνίζεσαι, αρχίζει να έρχεται στην επίγνωσή σου ότι όλα όσα συλλαμβάνει κάποιος είναι μία αντανάκλαση αυτών που πιστεύει. Αν πιστεύεις στην εγκατάλειψη, θα συλλαμβάνεις μαρτυρίες αυτής της πεποίθησης. Αν πιστεύεις στο φόβο, θα συλλαμβάνεις μαρτυρίες αυτής της πεποίθησης. Γίνεται γρήγορα φανερό ότι η επανεξέταση του νου ή η πλήρης μεταμόρφωση του νου είναι ο μόνος τρόπος να βιώσει κανείς την διαρκή ειρήνη, αγάπη, οικειότητα και ελευθερία.

Έχω γράψει τις παρακάτω σκέψεις στο έντυπο Mind Overhaul:

«Οι σχέσεις φαίνονται να είναι δύσκολα εγχειρήματα σε αυτόν τον κόσμο. Φαίνονται να είναι ένα μείγμα αγάπης και μίσους, έλξης και απώθησης, χαράς και μιζέριας. Ο Ιησούς αναφέρει στις ιδιαίτερες σχέσεις αγάπης και μίσους ως καταστροφικές, εγωιστικές, κτητικές και αποκλειστικές. Αυτές είναι οι σχέσεις που βασίζονται στο εγώ, που αποτελούν ύμνους επαίνων στον δημιουργό τους. Η ιερή σχέση είναι μία παρομοίωση της ειδικής σχέσης που παραδόθηκε στο Άγιο Πνεύμα για τον Σκοπό του, που είναι η συγχώρεση. Η ιερή σχέση είναι μία θεραπευμένη σχέση που αντανακλά την πληρότητα και την ολοκλήρωση.

Πέρα από όλες τις παρομοιώσεις, θα μπορούσε κανείς να πει ότι η μόνη πραγματική σχέση είναι αυτή του Πνεύματος, του Θεού και της Δημιουργίας, του Πατέρα και του Υιού. Καθώς η μόνη αληθινή σχέση δίδεται από το Θεό, η άγια σχέση διδάσκεται από το Άγιο Πνεύμα. Καθώς η «αρχή της έλλειψης» ανατρέπεται από το Άγιο Πνεύμα, η αίσθηση της έλλειψης, της ανεπάρκειας, της αδυναμίας και της μη ολοκλήρωσης, που είναι χαρακτηριστικά της ιδιαίτερης σχέσης, αντικαθίστανται στην ιερή σχέση με την ενότητα, την επέκταση, την εκτίμηση και την αποδοχή.

Μου αρέσει να μιλάω για την ιδιαίτερη σχέση σε παρελθόντα χρόνο, γιατί όπως και με τα πάντα που αφορούν το εγώ, αποτελεί παρελθόν. Αν θυμηθούμε τη μεταφυσική, ο κοιμισμένος νους τρομοκρατήθηκε τόσο πολύ από το φως, ώστε προσπάθησε να κρυφθεί από τον Θεό σε έναν κόσμο της μορφής. Πιστεύοντας ότι αποσπάστηκε από τον Ουρανό, προσπάθησε να δημιουργήσει έναν εαυτό που η “νέα” του ταυτότητα είναι κομμάτι ενός κόσμου σωμάτων. Προσπάθησε να ξεχάσει την Ταυτότητά του ως Πνεύμα. Καθώς αναγνωρίστηκε ως σώμα, ήταν ασταθής για αυτή τη “νέα” ταυτότητα επειδή, αν και προσπάθησε να ξεχάσει το φως, βαθιά μέσα του γνώριζε ότι αυτός δημιουργούσε αυτόν τον κόσμο και ότι μπορούσε και έπρεπε να θυμηθεί το Θεό. Όντας αβέβαιος και επειδή φοβόταν να πάει πίσω στο φως, έψαξε για μια ‘εξωτερική’ λύση – άλλα σώματα με τα οποία μπορούσε να ‘ενωθεί’ για να βρει την ευτυχία και την ολοκλήρωση. Έτσι ξεκίνησε η ονομαζόμενη ‘αλληλεξάρτηση’ των ιδιαίτερων σχέσεων.

Μόλις ο νους πίστεψε ότι ήταν έξω στο κόσμο, επιδίωξε να ανακουφίσει την ενοχή και τον φόβο και τη μοναξιά και το κενό που αισθάνθηκε μέσα του, έξω από αυτόν. Έψαξε για άλλα σώματα να τα κάνει φίλους και συντρόφους. Οι επαφές με τους ‘σωστούς ανθρώπους’, που είναι οι αντικαταστάτες του Θεού για τον κοιμώμενο νου, έγιναν πολύ σημαντικές. Όλος ο κόσμος έγινε μία γιγάντια ιδιαίτερη σχέση, επειδή όλα όσα συνδέονταν με το νου στον κόσμο φτιάχτηκαν σαν υποκατάστατα του Θεού. Και ο λόγος που οι ιδιαίτερες σχέσεις αγάπης και μίσους δεν είναι ποτέ εντελώς ικανοποιητικές και ποτέ δεν φέρνουν ειρήνη και ευτυχία που διαρκεί είναι επειδή ποτέ δεν μπορεί να υπάρξει αντικαταστάτης της αγάπης του Θεού.

Η ιερή σχέση μπορεί να βιωθεί τώρα μόνο σαν μία αντανάκλαση της αγάπης του Θεού. Είναι ανάλογη του αληθινού κόσμου, της απόλυτης συγχώρεσης, ή της θεραπευμένης αντίληψης. Καθώς κάποιος συνειδητοποιεί το αδύνατο της προσωπικής κρίσης, συνειδητοποιεί επίσης το αδύνατο των ιδιαίτερων σχέσεων οποιουδήποτε είδους. Η ιερή σχέση, λοιπόν, δεν είναι προσωπική με την έννοια της επαφής των σωμάτων. Είναι συμβολική μιας συμπαντιαίας ολότητας, μιας κατάστασης του νου που μπορεί μόνο να δώσει από την ολοκληρωμένη του τελειότητα. Η ιδέα του να ‘πάρω’ κάτι σαν αντάλλαγμα για κάτι άλλο είναι απολύτως ανούσια αυτή τη στιγμή. Τώρα υπάρχει μόνο ξεκούραση, ικανοποίηση και εκπλήρωση.»

Καθώς εγκαταλείπεις τις ψεύτικες πεποιθήσεις και τις σκέψεις επίθεσης η αντίληψή σου για τον κόσμο και τις σχέσεις θα αλλάξουν δραματικά. Μάρτυρες που θα βρίσκονται σε ευθυγράμμιση με το νέο σου Σκοπό θα έρθουν στην επίγνωση σου άφθονες. Τα θαύματα θα γεμίσουν το ιερό νου σου και οι άνθρωποι θα φαίνονται σαν άγγελοι παρά σαν άνθρωποι. Η αδελφική αγάπη είναι μία όμορφη αντανάκλαση του Σκοπού που μοιραζόμαστε, και θα δεις ότι είσαι ελεύθερος να εκφράσεις ελεύθερα αυτή την αγάπη, χωρίς όρια ή περιορισμούς κάθε είδους.

Χαιρόμαστε μέσα από την καρδιά μας να εκφράζουμε την Απροϋπόθετη Αγάπη του Θεού, και θα αποκτήσεις εμπιστοσύνη σε αυτήν την έκφραση κάθε φορά που θα επιτρέπεις την Αγάπη να ρέει μέσα από σένα. Η κλήση για Αγάπη στους αδελφούς και τις αδελφές μας είναι η κλήση για Αγάπη μέσα μας. Γνωρίζουμε την Αγάπη όταν την επεκτείνουμε και όλες καταστάσεις που νομίσαμε ότι μας πλήγωσαν είναι μόνο ευκαιρίες για να εγκαταλείψουμε τις ψεύτικες πεποιθήσεις και την εξωτερική όψη των πραγμάτων.

Είμαι ενωμένος μαζί σου στο Σκοπό του Αγίου Πνεύματος που οδηγεί πέρα από την προσωπική προοπτική του εγώ στο θέμα των “σχέσεων” με τη μόνη πραγματική σχέση: Θεός και Δημιουργία.

Με Θεϊκές ευλογίες Άγιο Παιδί του Θεού.

Με παντοτινή αγάπη,
David