Χρειάζομαι μία Άγια Σχέση;

Μαθήματα Θαυμάτων – Xρειάζομαι μία άγια σχέση; 

Απολαύστε το παρακάτω email που έλαβε ο David Hoffmeister και αφορά τα Μαθήματα Θαυμάτων, το σώμα και την άγια σχέση, καθώς και την απάντησή του παρακάτω.

Ερώτηση:
Αγαπητέ David,

H αδερφή μου ήταν κρυφά ανορεξική και πέθανε σε ηλικία 32 ετών λιμοκτονώντας. Και στην πραγματικότητα, όλη μου η οικογένεια έχει σοβαρά θέματα με το σώμα και το βάρος. Είναι  ένας τομέας για τον οποίο αποφεύγω να μιλάω και γι αυτό θα ήθελα πραγματικά να ψάξω βαθιά για το τι βρίσκεται κάτω απο όλα αυτά.

Αλλά θέλω επίσης να σας ρωτήσω τι εννοούν τα Μαθήματα Θαυμάτων με τον όρο Άγια Σχέση; Σε ένα σημείο του βιβλίου μιλάει για “είσοδο στην κιβωτό” μαζί, και ακούγεται σχεδόν σαν να χρειάζεσαι ένα άλλο συγκεκριμένο άτομο για να αφυπνιστείς. Και έτσι νομίζω ότι προσεγγίζω κάθε νέο άτομο με την προσδοκία ότι ίσως αυτό θα μπορούσε να είναι η σχέση που αντικατοπτρίζει τη φώτιση σε μένα, και εγώ σε αυτό! Το παίρνω πολύ κυριολεκτικά; Ή μήπως χρειάζετε να έχεις κάποιον άλλον για να σε βοηθήσει να αφυπνιστείς;

Εκτιμώ τον χρόνο σας πάρα πολύ και σας ευχαριστώ για τη βοήθειά σας, σε μένα και σε άλλους. Σας ευχαριστώ και ευχαριστώ τον Θεό για σας. Namaste.

Το σώμα και ο κόσμος αποτελούν πάντα το επίκεντρο της θέσης του εγώ, γιατί επιδιώκει να δημιουργήσει πραγματικά προβλήματα και δυσκολίες μέσα στον κόσμο και να αποφύγει την εσωτερική θεραπευτική Διόρθωση του Αγίου Πνεύματος. Ο διαστρεβλωμένος κόσμος του εγώ είναι το προϊόν της σύγχυσης της ταυτότητας, μιας πίστης ότι είναι δυνατόν να δημιουργηθεί μια ταυτότητα που ο Θεός δεν δημιούργησε. Το εγώ είναι αυτό το πρόβλημα ταυτότητας και απαντήθηκε ή συγχωρήθηκε από το Άγιο Πνεύμα τη στιγμή που φάνηκε να προκύπτει.

Αυτό το ένα πρόβλημα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως πρόβλημα εξουσίας ή σύγχυσης σχετικά με το ποιος είναι ο συγγραφέας της Πραγματικότητας. Ο νους που πιστεύει στην πραγματικότητα ενός κόσμου χωρο-χρόνου έχει ένα θέμα ελέγχου (εξουσίας), γιατί πιστεύει ότι μπορεί να δημιουργήσει τον εαυτό του. Αυτός ο εγωικός νους επίσης πιστεύει πως είναι σε ανταγωνισμό με τον Θεό, παρόλο που αυτό αποκλείεται  από την συνειδητή επίγνωση. Αυτό το ασυνείδητο σύστημα σκέψης του εγώ αποκαλύπτεται στην άσκηση 13 των Μαθημάτων Θαυμάτων που περιέχει ένα εξαιρετικό παράδειγμα αυτής της αποκάλυψης: «Ένας κόσμος χωρίς νόημα προκαλεί φόβο, επειδή πιστεύω πως είμαι σε ανταγωνισμό με τον Θεό»

Αυτή είναι η αρχή της εκπαίδευσης του νου να συγχωρεί, επειδή η εστίαση επαναφέρεται πίσω στο νου, πίσω στην σκέψη, και απομακρύνεται απο το σώμα και τον κόσμο. Η ανορεξία, τα θέματα βάρους, τα θέματα σωματικής εικόνας και τα θέματα διαπροσωπικών σχέσεων είναι παραδείγματα της προβολής, να βλέπεις το πρόβλημα εκεί όπου δεν είναι: στον κόσμο. Ο νους δεν μπορεί να ανεχτεί την πίστη σε έναν πόλεμο με τον Θεό, και έτσι αυτή η πίστη απομακρύνεται από την επίγνωση. Το βαθύ ζήτημα ελέγχου που μια τέτοια πεποίθηση συνεπάγεται στη συνέχεια προβάλλεται στο σώμα και στον κόσμο. Ο έλεγχος του βάρους, όπως και κάθε προσπάθεια ελέγχου του σεναρίου ή του σώματος, είναι μια προσπάθεια ελέγχου του παρελθόντος. Το Άγιο Πνεύμα διδάσκει ότι το παρελθόν μπορεί μόνο να συγχωρεθεί ή να απελευθερωθεί ή να θεωρηθεί ψευδές – όχι να φτιαχτεί ή να ελεγχεί ή να αλλάξει.

Η ίδια δυναμική του εγώ είναι κάτω από τις διαπροσωπικές σχέσεις  που αγωνίζονται για εξουσία και έλεγχο, που θέλουν να φτιάξουν ή να αλλάξουν ένα πρόσωπο ή μια εικόνα του εαυτού. Οι προσωπικές σχέσεις μπορεί να φαίνονται να πλέουν ευτυχώς μαζί για λίγο, αλλά η ιδέα ότι μπορούμε να φτιάξουμε την εικόνα του εαυτού μας υπάρχει πάντα στην προσωπική αντίληψη και έτσι είναι πάντα σε κινούμενο έδαφος. Οι αποφάσεις είναι συνεχείς. Το Άγιο Πνεύμα είναι μια απόφαση. Το εγώ είναι μια απόφαση. Η εξιλέωση είναι η απόφαση που τερματίζει όλες τις αποφάσεις, μια αποδοχή της μη αλλαγής του Νου. Το εγώ είναι η απόφαση να πιστεύουμε ότι ο νους  μπορεί να είναι διαχωρισμένος από το Θεό.

Όταν ο νους πίστεψε πως διαχωρίστηκε και κατασκεύασε αυτό τον κόσμο του χωροχρόνου, αυτός ο κόσμος του χωροχρόνου με σώματα έγινε το υποκατάστατο της ταυτότητά του, επειδή πίστεψε ότι πέταξε την Βασιλεία των Ουρανών. Ο κόσμος δημιουργήθηκε σαν υποκατάστατο της ταυτότητάς του. Ο κοιμώμενος νους είναι χωρισμένος στα δύο στο θέμα της ταυτότητας. Το Άγιο Πνεύμα λέει: «Αυτός ο κόσμος δεν αποτελεί ταυτότητα, αυτός ο κόσμος είναι μια ψευδαίσθηση». Και έτσι το Άγιο Πνεύμα θυμίζει συνεχώς στο νου: “Αυτός ο κόσμος δεν είναι το σπίτι σας, αυτός ο κόσμος δεν είναι η ταυτότητά σας, αυτός ο κόσμος δεν είναι πραγματικός”. Ενώ ο νους που είναι χωρισμένος  στα δύο ακούει μια άλλη φωνή (το εγώ) που λέει: “Εσύ το έκανες αυτό, εσύ διαχωρίστηκες από το Θεό, κάνε ότι μπορείς και βρες κάτι στον κόσμο να ταυτιστείς μαζί του. Δεν μπορείς να πας πίσω με τίποτα διότι ο Θεός θα σε τιμωρήσει”.

Συσχετισμοί με τις μορφές  φαίνονται να αποτελούν μια υποκατάστατη ταυτότητα. Ο εγωικός νους ταυτίζεται με το σώμα, με την οικογένεια, με περιβάλλοντα που τον περιστοιχίζουν (π.χ. είμαι Αμερικανός, Γιαπωνέζος, είμαι άντρας, είμαι γυναίκα, είμαι από πλούσια οικογένεια, από φτωχή οικόγενεια, είμαι Καθολικός, Εβραίος, Προτεστάντης, κτλ.) Όλα αυτά είναι συσχετισμοί με τις μορφές. Και αυτά τα φαινομενικά άλλα άτομα και οι χώροι που περιβάλλουν τον μικρό προσωπικό εαυτό είναι όλα μέρος αυτής της κατασκευής. Ο νους  είναι πολύ ασταθής σχετικά με αυτή τη μικρή ταυτότητα, αυτόν τον μικρό εαυτό, αυτό το μικρό εγώ. Έτσι, αυτό το μικρό εγώ είναι ασταθές και φαίνεται σαν να δίνουν σε αυτό ύπαρξη και σημαντικότητα άλλα πρόσωπα (π.χ. είσαι ο γιος μου, η κόρη μου, το αφεντικό μου, είσαι αγαπητός πατέρας, κλπ.) και όλα τα διαφορετικά πράγματα που αυτές οι εικόνες φαίνεται να λένε ότι το μικρό εγώ είναι πραγματικά σημαντικό. Ο έπαινος φαίνεται έτσι πολύ σημαντικός (π.χ. είσαι ένας άνθρωπος και είσαι καλός!).

Ο έπαινος και η αποδοχή από τους άλλους φαίνεται να σταθεροποιεί αυτό το πολύ ασταθές πράγμα (π.χ. είσαι ένας εκπληκτικός εραστής, είσαι σπουδαίος κουβαλητής, είσαι υπέροχος με τα παιδιά, έχεις εκλεκτή διάνοια, έχεις πολύ καλή καρδιά, βοηθάς τόσους πολλούς ανθρώπους, είσαι πολύ καλός ομαδικός παίκτης, και συνεχίζεται). Αυτή η άποψη της ιδέας που έχεις για τον εαυτό σου λέει ότι είσαι ένας άνθρωπος με όλα αυτά τα θετικά χαρακτηριστικά  που σε κάνουν πραγματικά πολύτιμο και άξιο άνθρωπο και σε κάνουν να ξεχωρίζεις απο το πλήθος. Δεν είσαι απλά ένας οποιοσδήποτε – είσαι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος. Η άλλη πλευρά είναι η κριτική, η οποία αντανακλά άμεσα την ασταθή αίσθηση του εαυτού. Η κριτική είναι: δεν είσαι τόσο σπουδαίος όσο νομίζεις πως είσαι, δεν είσαι τόσο καλός ομαδικός παίκτης, τόσο καλός κουβαλητής, τόσο καλός στο κρεβάτι, – όλα τα πράγματα που θεωρούνται ως προσβολές στην ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας. Αυτή είναι η αρνητική πλευρά. Στην εγωική ιδέα του εαυτού, που πιστεύει ότι οι δύο πλευρές της σκέψης (θετική και αρνητική) είναι πραγματικές, το Άγιο Πνεύμα γίνεται αντιληπτό ως μια μεγάλη απειλή, γιατί το Άγιο Πνεύμα οδηγεί στην εμπειρία της συγχώρεσης και στην συνειδητοποίηση ότι καμία από τις μικροσκοπικές εικόνες που θεωρούνται ξεχωριστές δεν έχουν κάποια πραγματικότητα.

Όταν φαίνεται να έρχεται η κριτική, το εγώ επιχειρεί μια αντικατάσταση. Σκέφτεται,  «Δεν το χρειάζομαι αυτό. Θα πάω αλλού και θα ξεκινήσω άλλες σχέσεις με ανθρώπους που μπορούν να εκτιμήσουν τα ταλέντα, τις δεξιότητες και τις ικανότητές μου, να εκτιμήσουν την προσωπικότητά μου. Θα αποφύγω αυτές τις αρνητικές επιρροές του κόσμου και αυτούς τους αρνητικούς ανθρώπους. Θα βρω κάποιον άλλο άνθρωπο ή θα συμμετάσχω σε μια ομάδα από ανθρώπους με κοινές ιδέες και θα ξεχάσω τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτοί οι καινούργιοι άνθρωποι θα με συμπαθούν, θα με χαιδεύουν και θα με επαινούν». Η προσπάθεια αντικατάστασης είναι μια προσπάθεια να διατηρηθεί η αίσθηση της ιδιαιτερότητας, η αίσθηση του διαχωρισμού, η αίσθηση της ατομικότητας (ένας ιδιωτικός νους με ιδιωτικές σκέψεις). Αυτές οι προσπάθειες είναι ιδιαίτερες σχέσεις αγάπης. Φαίνονται να ενισχύουν την αξία και την τιμή και να επικυρώνουν την προσωπικότητα. Και προσφέρουν μια ψεύτικη μαρτυρία για την προσκόλληση του εγώ ως ταυτότητα. Στο εγώ, οι παρελθοντικές σχέσεις χρησιμεύουν για να δώσουν στην προσωπικότητα κάποια αίσθηση σταθερότητας και συνέπειας και αξίας. Ωστόσο, το Άγιο Πνεύμα δείχνει ότι αυτές παρελθοντικές σχέσεις δεν προσφέρουν καμία αξία, γιατί έγιναν από το εγώ, για να αρνηθούν την αλήθεια της Αγάπης του Θεού.

Η Άγια σχέση δίνει έμφαση και αντικατοπτρίζει το Περιεχόμενο (των σκέψεων του ορθού νου) και έχει επίγνωση της ανούσιας μορφής. Ενώ οι νομιζόμενες σχέσεις του εγώ φαίνεται να είναι συγκεκριμένες, εν τούτοις ο καθένας θα έχει μια ευκαιρία να απελευθερώσει την πίστη στις ιδιαιτερότητες. Ο Θεικός νους είναι Άυλος και Καθολικός. Η συγχώρεση είναι η γέφυρα για τη μνήμη του Χριστού και του Θεού, της Θείας Αϋλότητας. Έτσι το Άγιο Πνέυμα διδάσκει στα Μαθήματα Θαυμάτων:

«Να θυμάσαι ότι όποιον και να συναντάς είναι μια ιερή συνάντηση. Όπως τον βλέπεις θα βλέπεις και τον εαυτό σου. Όπως του συμπεριφέρεσαι, θα συμπεριφέρεσαι και στον εαυτό σου. Όπως σκέφτεσαι γι αυτόν, έτσι θα σκέφτεσαι και για τον εαυτό σου. Ποτέ μην το ξεχνάς αυτό, διότι μέσα σε αυτόν θα βρείς ή θα χάσεις τον εαυτό σου. Μην αφήνεις κανέναν χωρίς να του δίνεις την σωτηρία και να την δέχεσαι ο ίδιος. Διότι εγώ είμαι πάντα εκεί μαζί σου, για να σου υπενθυμίζω εσένα.»

Ο στόχος των μαθημάτων, άσχετα με τον δάσκαλο που επιλέγεις, είναι «Γνώθι σ’ αυτόν». Δεν υπάρχει τίποτε άλλο να ψάξεις. Κεφ.8. III.4–5

Η εστίαση είναι πάντα μια προθυμία για θαύματα. Άλλαξε μόνο τις σκέψεις σου και  ολόκληρη η αντίληψη σου για τον κόσμο θα αλλάξει. Η τελική έκβαση αυτής της μεταμόρφωσης είναι : “Είμαι όπως ο Θεός με δημιούργησε. Ο νους μου κρατά μόνο ότι σκέφτομαι με τον Θεό”.

Εάν υπάρξει πειρασμός να πέσετε στην παγίδα της σκέψης των μορφών, παρακάτω βρίσκεται μια χρήσιμη υπενθύμιση από το «Πέρα από Όλα τα Είδωλα» του κεφαλαίου 30, των Μαθημάτων Θαυμάτων:

“Δεν είναι η μορφή αυτό που αναζητάς. Ποια μορφή μπορεί να γίνει υποκατάστατο του Θεού του Πατέρα της Αγάπης; Ποια μορφή μπορεί να πάρει τη θέση όλης της αγάπης μέσα στην Θειότητα του Θεού Υιού; Ποιο είδωλο μπορεί να χωρίσει στα δυο αυτό που είναι ένα; Και μπορεί το απεριόριστο να περιοριστεί; Δεν θέλεις ένα είδωλο. Δεν είναι το θέλημα σου να έχεις κάποιο. Δεν θα σου χαρίσει το δώρο που αναζητάς. Όταν αποφασίζεις για την μορφή αυτού που θέλεις, χάνεις την κατανόηση του σκοπού του. Έτσι βλέπεις την θέλησή σου μέσα στο είδωλο, και μ’ αυτό το τρόπο  την περιορίζεις σε μια συγκεκριμένη μορφή. Ωστόσο αυτή δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι η θέλησή σου, διότι αυτό που μοιράζεται όλη την δημιουργία δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με μικρές ιδέες και μικρά πράγματα.

Πίσω από την έρευνα για κάθε είδωλο βρίσκεται η λαχτάρα για ολοκλήρωση. Η Ολότητα δεν έχει μορφή γιατί είναι απεριόριστη. Το να αναζητάς ένα ιδιαίτερο πρόσωπο ή ένα πράγμα να προστεθεί σε σένα για να ολοκληρωθείς μπορεί μόνο να σημαίνει ότι πιστεύεις ότι κάποια μορφή λείπει. Και ότι βρίσκοντας αυτή την μορφή, θα πετύχεις την ολοκλήρωση σε κάποια μορφή που σου αρέσει. Αυτός είναι ο σκοπός ενός ειδώλου· ότι δεν θα κοιτάξεις πέρα από αυτό, προς την πηγή της πεποίθησης ότι είσαι ανολοκλήρωτος. Μόνο εάν είχες αμαρτήσει θα μπορούσε να είναι έτσι. Γιατί η αμαρτία είναι η ιδέα ότι είσαι μόνος και διαχωρισμένος από το όλον. Κι έτσι θα ήταν απαραίτητο να αναζητήσεις την ολότητα πέρα από τα σύνορα των ορίων του εαυτού  σου.

Ποτέ δεν είναι το είδωλο αυτό που θέλεις. Αλλά αυτό που νομίζεις ότι σου προσφέρει, αυτό θέλεις πραγματικά και έχεις το δικαίωμα να ζητήσεις. Ούτε μπορεί να στο αρνηθεί κανείς. Η θέλησή σου να είσαι ολοκληρωμένος δεν είναι παρά το Θέλημα του Θεού, και αυτό σου δίνεται με το να είσαι δικός Του. Ο Θεός δεν γνωρίζει μορφή. Δεν μπορεί να σου απαντήσει με όρους που δεν έχουν κανένα νόημα. Και η θέλησή σου δεν θα μπορούσε να ικανοποιηθεί με κενές μορφές, φτιαγμένες μόνο για να γεμίσουν ένα χάσμα που δεν υπάρχει. Δεν είναι αυτό που θέλεις. Η Δημιουργία δεν δίνει σε κανένα διαχωρισμένο άτομο και σε κανένα διαχωρισμένο πράγμα την δύναμη να ολοκληρώσει τον Υιό του Θεού. Κεφ.30.III.2–4

Αυτή η ενότητα δίνει μια σαφή απάντηση στην ερώτηση σου σχετικά με την Άγια Σχέση. Σκέψου με τον Θεό, διάκρινε με το Άγιο Πνέυμα και βίωσε την ολότητα της συγχώρεσης. Μια προσωπική σχέση εξακολουθεί να είναι μια ιδέα του εαυτού και είναι μόνο ένα μεταβατικό βήμα στην Αφύπνιση. Ο σκοπός του Αγίου Πνεύματος προσφέρει έναν συγχωρεμένο κόσμο, μία ολότητα που ξεπερνά αυτά που φαίνονται σαν χωριστά.

Δόξα και ευχαριστίες στον Θεό για τη δημιουργία όλων ως Ένα!

Αγάπη & Ευλογίες,
David