Χρειάζονται Yπεράσπιση τα Μαθήματα Θαυμάτων;

Ερώτηση
Αγαπητέ David,

Χρειάζονται υπεράσπιση τα Μαθήματα Θαυμάτων; Ο Ιησούς στην Αγία Γραφή λέει: «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών», «Μην αντιστέκεστε στο πονηρό», «Γυρίστε και την άλλη σιαγώνα». Και στα Μαθήματα Θαυμάτων λέει: «Στην απουσία κάθε άμυνας βρίσκεται η ασφάλειά μου» (άσκηση 153) και «Αν υπερασπισθώ τον εαυτό μου δέχομαι επίθεση». Άσκηση 135

Ωστόσο, δεν υπάρχουν εξαιρέσεις σε αυτό; Αν κάποιος μου πει να σταματήσω να εκδίδω αποσπάσματα από τα Μαθήματα Θαυμάτων χωρίς έγκριση, δεν θα πρέπει να αντισταθώ; Σε τελική ανάλυση, αυτή η δουλειά προέρχεται από τον Ιησού και είναι καθήκον μου να βοηθήσω στο να μεταφερθεί το μήνυμά Του στον κόσμο. Στην περίπτωση της πνευματικής ιδιοκτησίας και σχετικά με το δικαίωμα να χρησιμοποιεί κανείς το λόγο του ελεύθερα, δεν θα πρέπει να υπερασπιστώ το δικαίωμα να χρησιμοποιώ τα Μαθήματα Θαυμάτων και τα λόγια που ο Ιησούς μου έχει δώσει; Δεν θα πρέπει να κάνω αγώνα εναντίον εκείνων που κατέχουν τα πνευματικά δικαιώματα και να προσπαθήσω να ελευθερώσω τα Μαθήματα Θαυμάτων για το καλό του όλου του κόσμου;  Ή θα πρέπει απλώς να κάνω πίσω και να αφήσω το Άγιο Πνεύμα να χειριστεί το όλο θέμα; Απλώς να μην αντισταθώ καθόλου; Τι θα πρέπει να κάνω;

Εμείς έχουμε την επιθυμία να συγχωρέσουμε και να είμαστε σε ειρήνη, διότι η διαρκής ειρήνη είναι η Κληρονομιά μας όπως ο Χριστός. Αυτός ο κόσμος είναι ένας κόσμος συμβόλων, και οι λέξεις δεν είναι παρά σύμβολα συμβόλων, διπλά απομακρυσμένες από την πραγματικότητα.

Ο Θεός Απαντά στην προσευχή της καρδιάς. Οποιαδήποτε ερώτηση ή αμφιβολία αφορά πάντα την ταυτότητα, και βοηθάει να θυμόμαστε ότι οι λέξεις φτιάχτηκαν για να διατηρήσουν την πίστη στο διαχωρισμό:

«Μιλώντας κυριολεκτικά, οι λέξεις δεν παίζουν κανέναν απολύτως ρόλο στην θεραπεία. Ο κινητήριος παράγοντας είναι η προσευχή, ή το αίτημα. Αυτό που ζητάς, το λαμβάνεις. Όμως αυτό αναφέρεται στην προσευχή της καρδιάς, όχι στις λέξεις που χρησιμοποιείς στην προσευχή. Μερικές φορές οι λέξεις και η προσευχή είναι αντιφατικά, μερικές φορές συμφωνούν. Δεν έχει σημασία. Ο Θεός δεν κατανοεί τις λέξεις, γιατί αυτές φτιάχτηκαν από διαχωρισμένους νόες για να τους κρατήσουν στην ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.  Οι λέξεις μπορεί να είναι βοηθητικές, ιδιαίτερα για τον αρχάριο, διευκολύνοντας την συγκέντρωση και διευκολύνοντας τον αποκλεισμό, ή τουλάχιστον τον έλεγχο, άσχετων σκέψεων. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι οι λέξεις δεν είναι παρά σύμβολα συμβόλων. Άρα είναι διπλά απομακρυσμένες από την πραγματικότητα. ΕΔ – 21.1

Η Απάντησή είναι πάντα η Αγάπη, και το Άγιο Πνεύμα χρησιμοποιεί λέξεις για ένα Σκοπό που γιατρεύει και ευλογεί το νου. Φτιαγμένες για να απομονώσουν και να επιτεθούν και να διαχωρίσουν, οι λέξεις έχουν ανακατευθυνθεί ή επανερμηνευθεί όσο αφορά τα θαύματα και την αρμονία. Τα θαύματα σε ενώνουν με τον αδελφό σου και καθιστούν την επίθεση χωρίς νόημα. Τα θαύματα δείχνουν ότι τίποτα δεν χρειάζεται ποτέ υπεράσπιση. Τα θαύματα φέρνουν αυτόματα την ειρήνη στο νου, που είναι ακόμα μία στιγμή. Οι λέξεις δεν μπορούν ποτέ να μπουν ανάμεσα σε σένα και τον αδελφό σου, διότι δεν υπάρχει κενό στην κοινή μας, ένδοξη ταυτότητα. Οι λέξεις και τα βιβλία και τα πράγματα και τα γεγονότα δεν εκπροσωπούν παρά τον σκοπό που τους δίνεται. Θα έβλεπες το λαμπερό σύμβολο ενός συγχωρεμένου κόσμου μέσα από το Πρίσμα του Αγίου Πνεύματος ή την κατακερματισμένη, χωρισμένη εσφαλμένη αντίληψη του εγώ, αφού αυτή είναι η επιλογή που πρέπει να κάνεις; Αγαπάς τον αδελφό σου με μια αγάπη τόσο βαθιά, που θα έκλαιγες από Χαρά και μόνο στη Σκέψη, και θα έβαζες τώρα ‘δικαιώματα’ για ένα ‘βιβλίο’ και ‘λέξεις’ πιο πάνω από την απόλυτη Αγάπη, η Οποία είναι ο Θεός; Η Αγάπη δεν απαιτεί. Η Αγάπη δεν κατέχει. Η Αγάπη είναι ολοκληρωμένη και πλήρης και δεν έχει ανάγκη από τίποτα. Η Αγάπη αναγνωρίζει τον Εαυτό της. Όπως αντιμετωπίζεις τον αδελφό σου, έτσι αντιμετωπίζεις το Θεό.

Όταν συναντάς κάποιον, θυμήσου ότι αυτό είναι ένα ιερό συναπάντημα. Όπως βλέπεις αυτόν, έτσι θα βλέπεις εσένα. Όπως φερθείς σε αυτόν, έτσι θα φερθείς σε εσένα. Όπως σκεφτείς για αυτόν, έτσι θα σκεφτείς για σένα. Ποτέ μην το ξεχνάς αυτό, επειδή σε αυτόν θα βρεις τον εαυτό σου ή θα χάσεις τον εαυτό σου. Όποτε δύο Υιοί του Θεού συναντιούνται, τους δίνεται άλλη μία ευκαιρία για τη σωτηρία. Μην αφήσεις κανέναν χωρίς να του δώσεις σωτηρία, και χωρίς να την λάβεις κι εσύ. Γιατί εγώ είμαι πάντα εκεί μαζί σου, ενθυμούμενος εσένα. Θ-8.III.4

Οι νόες μας είναι ενωμένοι στη συγχώρεση. Ο νους είναι πράγματι ένας. Μόνο η πίστη σε ένα ιδιωτικό νου, μικρό και διαχωρισμένο από το όλον, θα μπορούσε να συλλάβει ότι η υπεράσπιση έχει κάποιο νόημα. Όντας τα πάντα, δεν έχεις καμία ανάγκη. Όντας τα πάντα, επεκτείνεσαι ελεύθερα και χωρίς όριο. Η Αγάπη του Χριστού προορίζεται για να δίνεται προς όλους ελεύθερα, γιατί αυτή είναι η ομορφιά της ζωής και η κατάσταση του νου που το Άγιο Πνεύμα δίνει χωρίς κόστος. Ωστόσο, η αληθινή γενναιοδωρία είναι μια στάση που δέχεται τα πάντα και δεν ζητά τίποτα. Έχεις δικαίωμα στην τέλεια ειρήνη. Μην μπερδεύεις την Κληρονομιά μας με ψεύτικες σκέψεις για λέξεις και τη χρήση τους. Το να δώσεις όλα σε όλους απαιτεί απλώς να εγκαταλείψεις την έννοια της προσδοκίας. Δεν βλέπεις ότι όταν ζητάς από έναν αδελφό να δράσει διαφορετικά ή όταν εύχεσαι οι συνθήκες να ήταν διαφορετικές από ότι είναι, αυτό είναι το ‘σχέδιο’ του εγώ για σωτηρία; Είναι σαν να πίστευες: «Αν αυτός/αυτή/αυτοί αλλάξουν, θα είμαι χαρούμενος.»  Αυτό το ‘σχέδιο’ απαιτεί κάτι, εκτός από το δικό σου νου, να αλλάξει για να είναι όλα καλά και ωραία. Ωστόσο, έχω πει ότι η Εξιλέωση ή η ολοκληρωμένη συγχώρεση είναι η αποκλειστική ευθύνη του εργάτη των θαυμάτων, και αυτή σου αλλάζει τη γνώμη που έχεις για το νου σου. Εξιλέωση σημαίνει αποδοχή ότι είμαστε Αμετάβλητοι ως Αιώνιος Νους και εγκατάλειψη της πεποίθησης ότι είναι κάτι ‘διαφορετικό.

Ποιον προσπαθείς να ακολουθήσεις στη φώτιση, το εγώ ή το Άγιο Πνεύμα; Ποιον αποκαλείς Κύριο, ενθυμούμενος ότι δεν μπορείς να υπηρετήσεις δύο κυρίους; Αν Κύριός σου είναι ο θυμός, θα προσπαθήσεις να αρνηθείς τον Χριστό και θα υπερασπισθείς μία ψευδαίσθηση. Αν ο Κύριός σου σε καλέσει να αντιμετωπίσεις ή να πολεμήσεις κάποιον που αντιλαμβάνεσαι όχι ως “τον εαυτό σου”, έχεις εξαπατηθεί ως προς τον σκοπό και παραμένεις αφοσιωμένος σε μια ασυνείδητη “επιθυμία θανάτου”. Ποιος μπορεί να κρίνει έναν αδελφό και να ελπίζει να αφυπνιστεί στην Ενιαιότητα που δεν γνωρίζει την κατάκριση; Μπορείς να αρνηθείς να πάρεις θέση, να αρνηθείς να κάνεις κρίση, να αρνηθείς να ευθυγραμμίσεις το νου σου με σκέψεις του παρελθόντος ή του μέλλοντος – και σε επαγρύπνηση για αυτή την Προοπτική θα παραμείνεις με την ειρήνη την υπερέχουσα πάντα νου. Ο θυμός είναι μία λάθος αίσθηση ελέγχου, που προσπαθεί να πει στην Πραγματικότητα τι πρέπει να είναι. Πρέπει να κατανοήσεις ότι τα θέματα ‘ελέγχου’ ή τα προβλήματα ‘εξουσίας’ δεν έχουν να κάνουν με τους ‘κατέχοντες τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας’. Είσαι όπως ο Θεός σε δημιούργησε. Δέξου το αυτό και θα είσαι στην Εστία με Ειρήνη.

Σε μία ιερή στιγμή το Άγιο Πνεύμα εξουδετέρωσε τον κόσμο της κρίσης, η φαινομενική ιεραρχία των ψευδαισθήσεων Απαντήθηκε, και η Λύση στην πίστη στο διαχωρισμό Δόθηκε. Όταν δεχόμαστε αυτή την Εξιλέωση είναι προφανές ότι ο διαχωρισμός δεν συνέβη ποτέ. Στην αληθινή συγχώρεση, συγχωρείς ή αφήνεις πίσω αυτό που δεν συνέβη. Είναι αδύνατον να συγχωρήσεις αυτό που θεωρείς ότι ‘έγινε’ και καμία ‘απόδειξη’ δεν θα σε πείσει για αυτό που ΔΕΝ θέλεις. Αν θέλεις την ειρήνη, θα πρέπει να παραιτηθείς από τη σκέψη της επίθεσης για πάντα. Γιατί αν πιστεύεις ότι η επίθεση είναι δυνατή σε οποιαδήποτε μορφή, τότε φαίνεται ότι βλέπεις την ‘απόδειξη’ για να δικαιολογήσεις την υπεράσπιση. Η υπεράσπιση κάνει το λάθος του διαχωρισμού πραγματικό στην επίγνωση, γιατί ενισχύει την πίστη ότι η επίθεση είναι αληθινή. Συγχώρεση και ανυπεράσπιση είναι συνώνυμες. Πάρε θέση ‘εναντίον’ οποιουδήποτε και η Ειρήνη έχει εξαφανιστεί από την επίγνωσή σου. Στάσου σταθερός στην Ειρήνη του Χριστού και δεν υπάρχει τίποτα ‘έξω’ για να πάρεις θέση εναντίον του.

Μην μπερδεύεις την έλλειψη κρίσης ή την ουδετερότητα και την ανυπαρξία των μορφών με την παθητικότητα και την αδυναμία. Ο Παρατηρητής ή ο Μάρτυρας είναι Πάνω από το πεδίο της μάχης. Η συγχώρεση βλέπει και παρατηρεί και δεν κρίνει. Η Πραότητα είναι Δύναμη. Είναι Δύναμη η οποία υπενθυμίζει το νου ότι: «Τίποτα από όσα βλέπω δεν σημαίνει τίποτα. Δεν καταλαβαίνω τίποτα από όσα βλέπω. Οι χωρίς νόημα σκέψεις μου δείχνουν έναν κόσμο χωρίς νόημα. Βλέπω μόνο το παρελθόν.» Το εγώ ενθαρρύνει τη «διαμάχη» και τη «μάχη» και «την υπεράσπιση της αλήθειας εναντίον ενός αδελφού». Ευθυγραμμίζομαι ενεργά με τον Ιησού σημαίνει αφήνω στην άκρη το σπαθί της κατάκρισης. Η αγάπη δεν εναντιώνεται. Η εναντίωση ενός αδελφού είναι σημάδι αδυναμίας.

Ναι, δεν υπάρχουν ουδέτερες σκέψεις. Οι σκέψεις δεν είναι ισχυρές ή αδύναμες, καλές ή κακές, ευχάριστες ή επώδυνες, είναι ή αληθινές (Άγιο Πνεύμα) ή ψευδείς (χωρο-χρόνος). Οι κρίσεις του χωρο-χρόνου, θετικές ή αρνητικές, δεν είναι ποτέ ουδέτερες και φαίνεται να παράγουν έναν κόσμο εικόνων, μη ουδέτερων. Οι εικόνες δεν είναι Πραγματικότητα. Η Κρίση είναι μία προσπάθεια να απομακρυνθεί κανείς από το όλον, να του δώσει ένα όνομα, και να απομακρυνθεί από το υπόλοιπο. Μία σκέψη κρίσης φαίνεται να φτιάχνει μορφή σε αυτό που είναι για πάντα άμορφο. Η έλλειψη κρίσης, η οπτική του Αγίου Πνεύματος, βλέπει όλες τις μορφές σαν ουδέτερες ή ως τίποτα. Ο νους σε συμφωνία με τον Ιησού, πέρα από την δυνατότητα της κρίσης του χωρο-χρόνου, βλέπει τα πάντα σαν ουδέτερα:

«Το σώμα μου είναι ένα ολικά ουδέτερο πράγμα» Άσκηση 294

«Τα χρήματα δεν είναι κακά. Δεν είναι τίποτα» Ψ-3ΙΙΙ1.5

«…. το σώμα είναι απλώς ουδέτερο. Δεν είναι αμαρτωλό, αλλά ούτε είναι αναμάρτητο. Ως τίποτα, που αυτό είναι, το σώμα δεν μπορεί επί της ουσίας να ενδυθεί με ποιότητες του Χριστού ή του εγώ. Εκάτερα πρέπει να είναι λάθος, γιατί αμφότερα θα έβαζαν τις ποιότητες εκεί όπου αυτές δεν μπορούν να είναι. Και αμφότερα πρέπει να αναιρεθούν για τους σκοπούς της αλήθειας.» Θ-20.VII.4

«Όπως κάθε μάθημα που το Άγιο Πνεύμα σου ζητά να μάθεις, έτσι και το θαύμα είναι ξεκάθαρο…. Τώρα ελευθερώνεσαι τόσο πολύ από το όνειρο, ο κόσμος είναι ουδέτερος, και τα σώματα που ακόμα φαίνονται να περιφέρονται ως χωριστά πράγματα δεν χρειάζεται να προκαλούν φόβο. Θ-28.II.10

Μην ανησυχείς για τις εκδόσεις ή τις λέξεις ή τους οργανισμούς ή το να διαδώσεις το μήνυμα εκεί έξω, διότι η Βασιλεία των Ουρανών βρίσκεται μέσα μας. Οι εικόνες δεν σημαίνουν τίποτα και δεν μπορεί κανείς να τις «φθάσει». Δεν υπάρχουν «ιδιωτικοί νόες» και δεν μπορεί κανείς να τους «φθάσει». Ο Νους είναι Ένας. Κυριολεκτικά δεν υπάρχει «κανένας», «εκεί έξω». «Όταν προσεύχεσαι, κλείσου στο ταμείο σου» σημαίνει μην κάνεις εξωτερική επίδειξη για να δείξεις την αφοσίωσή σου και τις προσευχές σου. Η κατάσταση του νου μας είναι η μαρτυρία ή η εμφάνιση του θαύματος, και η ειρήνη είναι η ανταμοιβή του. Δεν υπάρχει τίποτα έξω από εσένα. Η μεταμόρφωση του νου ΔΕΝ είναι σωματική, διότι το τίποτα δεν μπορεί να μεταμορφωθεί. Η μεταμόρφωση είναι μία αναγνώριση της ολότητας του νου. Η μετάδοση του «μηνύματος» σε ένα κόσμο μη πραγματικό είναι ως εκ τούτου, αδύνατη. Τίποτα δεν μπορεί ποτέ να εμποδίσει την επέκταση μέσα μας (δημιουργία), και η συγχώρεση βλέπει ότι δεν υπάρχει τίποτα για να διορθώσουμε ή να αλλάξουμε στις εικόνες χωρίς νόημα. Είσαι η Βασιλεία του Ουρανού και δεν υπάρχει τίποτα έξω από σένα:

«Τι έχει δοθεί σε σένα; Η γνώση ότι είσαι ένας νους, μέσα σε Νου και καθαρά νους, αναμάρτητος παντοτινά, πλήρως άφοβος, επειδή δημιουργήθηκες από αγάπη.  Δεν έφυγες ποτέ από την Πηγή σου, και παραμένεις όπως δημιουργήθηκες. Αυτό σου δόθηκε ως γνώση την οποία δεν μπορείς να χάσεις.» Άσκηση 158.1

«Ο νους προσεγγίζει τον εαυτό του. Δεν είναι φτιαγμένος από διαφορετικά μέρη, που απλώνουν το ένα στο άλλο. Δεν κινείται προς τα έξω. Μέσα στον εαυτό του, αυτός δεν έχει κανένα όριο, και δεν υπάρχει τίποτα έξω από αυτόν. Εμπερικλείει τα πάντα. Εμπερικλείει εσένα ολοσχερώς, εσύ μέσα σε αυτόν και αυτός μέσα σε σένα. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο, πουθενά ή ποτέ. Θ-18.VI.8

Αν ήξερες ότι ο Ιησούς ζει, δίδαξε ότι δεν υπάρχει θάνατος δείχνοντας την αφθαρσία μας εν Χριστώ. Η υπεράσπιση είναι το σημάδι του φθαρτού και της αδυναμίας και δεν είναι το μάθημα της συγχώρεσης που προσφέρει το Άγιο Πνεύμα. Η μοναδικότητα του νου δεν έχει εξαιρέσεις. Όταν προσπαθείς να υπερασπιστείς μια “θέση” προσπαθείς να αρνηθείς την μοναδικότητα. Η επιμονή στην άμυνα είναι μια άρνηση της συνειδητοποίησης ότι δεν υπάρχει βαθμός δυσκολίας στα θαύματα, γιατί επιχειρείται μια εξαίρεση. Μην κάνεις εξαιρέσεις, μετάδωσε την εκπαίδευση, γιατί η αλήθεια δεν έχει εξαιρέσεις και η Σωτηρία δεν είναι συμβιβασμός κανενός είδους. Ένας συμβιβασμός, που χωρίζεται από την Αλήθεια, καθιστά την «Φώτιση» μια απλή ιδέα στην επίγνωση. Ωστόσο, η αληθινή Φώτιση είναι μια Εμπειρία, και το Εγώ φοβάται να πάει πέρα από τις λέξεις στην Ανείπωτη Αγάπη του Θεού.

Στον Χριστό δεν υπάρχουν όρια, και μπορείς πραγματικά να γελάς με την «μάχη» του εγώ με τις λέξεις. Η Αγάπη δεν έχει τίποτα να κάνει με τις μορφές. Αν ανησυχείς για τη «μορφή» της έκφρασης ή μήπως μπλοκαριστεί «το μήνυμα» από «κάποιον», θυμήσου αυτήν την παρήγορη σκέψη από τα Μαθήματα Θαυμάτων:

«Όποτε κάποια μορφή ξεχωριστής σχέσης σε δελεάζει να επιζητήσεις την αγάπη σε τελετουργία, θυμήσου ότι η αγάπη είναι περιεχόμενο, και όχι μορφή οιουδήποτε είδους. Η ξεχωριστή σχέση είναι μία τελετουργία μορφής, με στόχο να ανυψώσει την μορφή για να πάρει τη θέση του Θεού εις βάρος του περιεχομένου. Δεν υπάρχει κανένα νόημα στην μορφή, και δεν θα υπάρξει ποτέ. Θ-16.5.12

Τα Μαθήματα Θαυμάτων είναι ένα βιβλίο, το οποίο μπορεί να συμβολίζει, να αντανακλά, ή να δείχνει προς τη Θεϊκή Αγάπη. Τα Μαθήματα Θαυμάτων δεν είναι τίποτα «από μόνα τους». Κανένα πράγμα δεν υπάρχει από μόνο του, έξω από το όλον. Εσύ είσαι το Κέντρο των πάντων. Στην αναγνώριση του Εαυτού τα σύμβολα εξαφανίζονται για πάντα. Άφησε τα σύμβολα πίσω και βίωσε τον Εαυτό. Πέταξε αυτή τη “στάση” γιατί δεν υπάρχει πουθενά. Ο Ιησούς είναι ένα όνομα που συμβολίζει μια Αγάπη, όχι αυτού του κόσμου. Ο Χριστός είναι η Πραγματικότητα. Η πραγματικότητα δεν χρειάζεται υπεράσπιση. Η αποδοχή του Εαυτού είναι το Κέντρο. Μην προσκολλάσαι σε σύμβολα ή σε λέξεις. Στην Ιερή Στιγμή, στο Αιώνιο Παρόν, μόνο ο Χριστός υπάρχει.

Με αγάπη και ευλογίες,
David

«Μιλώντας κυριολεκτικά, οι λέξεις δεν παίζουν κανέναν απολύτως ρόλο στην θεραπεία. Ο κινητήριος παράγοντας είναι η προσευχή, ή το αίτημα. Αυτό που ζητάς, το λαμβάνεις. Όμως αυτό αναφέρεται στην προσευχή της καρδιάς, όχι στις λέξεις που χρησιμοποιείς στην προσευχή. Μερικές φορές οι λέξεις και η προσευχή είναι αντιφατικά, μερικές φορές συμφωνούν. Δεν έχει σημασία. Ο Θεός δεν κατανοεί τις λέξεις, γιατί αυτές φτιάχτηκαν από διαχωρισμένους νόες για να τους κρατήσουν στην ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.  Οι λέξεις μπορεί να είναι βοηθητικές, ιδιαίτερα για τον αρχάριο, διευκολύνοντας την συγκέντρωση και διευκολύνοντας τον αποκλεισμό, ή τουλάχιστον τον έλεγχο, άσχετων σκέψεων. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι οι λέξεις δεν είναι παρά σύμβολα συμβόλων. Άρα είναι διπλά απομακρυσμένες από την πραγματικότητα. ΕΔ – 21.1

Η Απάντησή είναι πάντα η Αγάπη, και το Άγιο Πνεύμα χρησιμοποιεί λέξεις για ένα Σκοπό που γιατρεύει και ευλογεί το νου. Φτιαγμένες για να απομονώσουν και να επιτεθούν και να διαχωρίσουν, οι λέξεις έχουν ανακατευθυνθεί ή επανερμηνευθεί όσο αφορά τα θαύματα και την αρμονία. Τα θαύματα σε ενώνουν με τον αδελφό σου και καθιστούν την επίθεση χωρίς νόημα. Τα θαύματα δείχνουν ότι τίποτα δεν χρειάζεται ποτέ υπεράσπιση. Τα θαύματα φέρνουν αυτόματα την ειρήνη στο νου, που είναι ακόμα μία στιγμή. Οι λέξεις δεν μπορούν ποτέ να μπουν ανάμεσα σε σένα και τον αδελφό σου, διότι δεν υπάρχει κενό στην κοινή μας, ένδοξη ταυτότητα. Οι λέξεις και τα βιβλία και τα πράγματα και τα γεγονότα δεν εκπροσωπούν παρά τον σκοπό που τους δίνεται. Θα έβλεπες το λαμπερό σύμβολο ενός συγχωρεμένου κόσμου μέσα από το Πρίσμα του Αγίου Πνεύματος ή την κατακερματισμένη, χωρισμένη εσφαλμένη αντίληψη του εγώ, αφού αυτή είναι η επιλογή που πρέπει να κάνεις; Αγαπάς τον αδελφό σου με μια αγάπη τόσο βαθιά, που θα έκλαιγες από Χαρά και μόνο στη Σκέψη, και θα έβαζες τώρα ‘δικαιώματα’ για ένα ‘βιβλίο’ και ‘λέξεις’ πιο πάνω από την απόλυτη Αγάπη, η Οποία είναι ο Θεός; Η Αγάπη δεν απαιτεί. Η Αγάπη δεν κατέχει. Η Αγάπη είναι ολοκληρωμένη και πλήρης και δεν έχει ανάγκη από τίποτα. Η Αγάπη αναγνωρίζει τον Εαυτό της. Όπως αντιμετωπίζεις τον αδελφό σου, έτσι αντιμετωπίζεις το Θεό.

Όταν συναντάς κάποιον, θυμήσου ότι αυτό είναι ένα ιερό συναπάντημα. Όπως βλέπεις αυτόν, έτσι θα βλέπεις εσένα. Όπως φερθείς σε αυτόν, έτσι θα φερθείς σε εσένα. Όπως σκεφτείς για αυτόν, έτσι θα σκεφτείς για σένα. Ποτέ μην το ξεχνάς αυτό, επειδή σε αυτόν θα βρεις τον εαυτό σου ή θα χάσεις τον εαυτό σου. Όποτε δύο Υιοί του Θεού συναντιούνται, τους δίνεται άλλη μία ευκαιρία για τη σωτηρία. Μην αφήσεις κανέναν χωρίς να του δώσεις σωτηρία, και χωρίς να την λάβεις κι εσύ. Γιατί εγώ είμαι πάντα εκεί μαζί σου, ενθυμούμενος εσένα. Θ-8.III.4

Οι νόες μας είναι ενωμένοι στη συγχώρεση. Ο νους είναι πράγματι ένας. Μόνο η πίστη σε ένα ιδιωτικό νου, μικρό και διαχωρισμένο από το όλον, θα μπορούσε να συλλάβει ότι η υπεράσπιση έχει κάποιο νόημα. Όντας τα πάντα, δεν έχεις καμία ανάγκη. Όντας τα πάντα, επεκτείνεσαι ελεύθερα και χωρίς όριο. Η Αγάπη του Χριστού προορίζεται για να δίνεται προς όλους ελεύθερα, γιατί αυτή είναι η ομορφιά της ζωής και η κατάσταση του νου που το Άγιο Πνεύμα δίνει χωρίς κόστος. Ωστόσο, η αληθινή γενναιοδωρία είναι μια στάση που δέχεται τα πάντα και δεν ζητά τίποτα. Έχεις δικαίωμα στην τέλεια ειρήνη. Μην μπερδεύεις την Κληρονομιά μας με ψεύτικες σκέψεις για λέξεις και τη χρήση τους. Το να δώσεις όλα σε όλους απαιτεί απλώς να εγκαταλείψεις την έννοια της προσδοκίας. Δεν βλέπεις ότι όταν ζητάς από έναν αδελφό να δράσει διαφορετικά ή όταν εύχεσαι οι συνθήκες να ήταν διαφορετικές από ότι είναι, αυτό είναι το ‘σχέδιο’ του εγώ για σωτηρία; Είναι σαν να πίστευες: «Αν αυτός/αυτή/αυτοί αλλάξουν, θα είμαι χαρούμενος.»  Αυτό το ‘σχέδιο’ απαιτεί κάτι, εκτός από το δικό σου νου, να αλλάξει για να είναι όλα καλά και ωραία. Ωστόσο, έχω πει ότι η Εξιλέωση ή η ολοκληρωμένη συγχώρεση είναι η αποκλειστική ευθύνη του εργάτη των θαυμάτων, και αυτή σου αλλάζει τη γνώμη που έχεις για το νου σου. Εξιλέωση σημαίνει αποδοχή ότι είμαστε Αμετάβλητοι ως Αιώνιος Νους και εγκατάλειψη της πεποίθησης ότι είναι κάτι ‘διαφορετικό.

Ποιον προσπαθείς να ακολουθήσεις στη φώτιση, το εγώ ή το Άγιο Πνεύμα; Ποιον αποκαλείς Κύριο, ενθυμούμενος ότι δεν μπορείς να υπηρετήσεις δύο κυρίους; Αν Κύριός σου είναι ο θυμός, θα προσπαθήσεις να αρνηθείς τον Χριστό και θα υπερασπισθείς μία ψευδαίσθηση. Αν ο Κύριός σου σε καλέσει να αντιμετωπίσεις ή να πολεμήσεις κάποιον που αντιλαμβάνεσαι όχι ως “τον εαυτό σου”, έχεις εξαπατηθεί ως προς τον σκοπό και παραμένεις αφοσιωμένος σε μια ασυνείδητη “επιθυμία θανάτου”. Ποιος μπορεί να κρίνει έναν αδελφό και να ελπίζει να αφυπνιστεί στην Ενιαιότητα που δεν γνωρίζει την κατάκριση; Μπορείς να αρνηθείς να πάρεις θέση, να αρνηθείς να κάνεις κρίση, να αρνηθείς να ευθυγραμμίσεις το νου σου με σκέψεις του παρελθόντος ή του μέλλοντος – και σε επαγρύπνηση για αυτή την Προοπτική θα παραμείνεις με την ειρήνη την υπερέχουσα πάντα νου. Ο θυμός είναι μία λάθος αίσθηση ελέγχου, που προσπαθεί να πει στην Πραγματικότητα τι πρέπει να είναι. Πρέπει να κατανοήσεις ότι τα θέματα ‘ελέγχου’ ή τα προβλήματα ‘εξουσίας’ δεν έχουν να κάνουν με τους ‘κατέχοντες τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας’. Είσαι όπως ο Θεός σε δημιούργησε. Δέξου το αυτό και θα είσαι στην Εστία με Ειρήνη.

Σε μία ιερή στιγμή το Άγιο Πνεύμα εξουδετέρωσε τον κόσμο της κρίσης, η φαινομενική ιεραρχία των ψευδαισθήσεων Απαντήθηκε, και η Λύση στην πίστη στο διαχωρισμό Δόθηκε. Όταν δεχόμαστε αυτή την Εξιλέωση είναι προφανές ότι ο διαχωρισμός δεν συνέβη ποτέ. Στην αληθινή συγχώρεση, συγχωρείς ή αφήνεις πίσω αυτό που δεν συνέβη. Είναι αδύνατον να συγχωρήσεις αυτό που θεωρείς ότι ‘έγινε’ και καμία ‘απόδειξη’ δεν θα σε πείσει για αυτό που ΔΕΝ θέλεις. Αν θέλεις την ειρήνη, θα πρέπει να παραιτηθείς από τη σκέψη της επίθεσης για πάντα. Γιατί αν πιστεύεις ότι η επίθεση είναι δυνατή σε οποιαδήποτε μορφή, τότε φαίνεται ότι βλέπεις την ‘απόδειξη’ για να δικαιολογήσεις την υπεράσπιση. Η υπεράσπιση κάνει το λάθος του διαχωρισμού πραγματικό στην επίγνωση, γιατί ενισχύει την πίστη ότι η επίθεση είναι αληθινή. Συγχώρεση και ανυπεράσπιση είναι συνώνυμες. Πάρε θέση ‘εναντίον’ οποιουδήποτε και η Ειρήνη έχει εξαφανιστεί από την επίγνωσή σου. Στάσου σταθερός στην Ειρήνη του Χριστού και δεν υπάρχει τίποτα ‘έξω’ για να πάρεις θέση εναντίον του.

Μην μπερδεύεις την έλλειψη κρίσης ή την ουδετερότητα και την ανυπαρξία των μορφών με την παθητικότητα και την αδυναμία. Ο Παρατηρητής ή ο Μάρτυρας είναι Πάνω από το πεδίο της μάχης. Η συγχώρεση βλέπει και παρατηρεί και δεν κρίνει. Η Πραότητα είναι Δύναμη. Είναι Δύναμη η οποία υπενθυμίζει το νου ότι: «Τίποτα από όσα βλέπω δεν σημαίνει τίποτα. Δεν καταλαβαίνω τίποτα από όσα βλέπω. Οι χωρίς νόημα σκέψεις μου δείχνουν έναν κόσμο χωρίς νόημα. Βλέπω μόνο το παρελθόν.» Το εγώ ενθαρρύνει τη «διαμάχη» και τη «μάχη» και «την υπεράσπιση της αλήθειας εναντίον ενός αδελφού». Ευθυγραμμίζομαι ενεργά με τον Ιησού σημαίνει αφήνω στην άκρη το σπαθί της κατάκρισης. Η αγάπη δεν εναντιώνεται. Η εναντίωση ενός αδελφού είναι σημάδι αδυναμίας.

Ναι, δεν υπάρχουν ουδέτερες σκέψεις. Οι σκέψεις δεν είναι ισχυρές ή αδύναμες, καλές ή κακές, ευχάριστες ή επώδυνες, είναι ή αληθινές (Άγιο Πνεύμα) ή ψευδείς (χωρο-χρόνος). Οι κρίσεις του χωρο-χρόνου, θετικές ή αρνητικές, δεν είναι ποτέ ουδέτερες και φαίνεται να παράγουν έναν κόσμο εικόνων, μη ουδέτερων. Οι εικόνες δεν είναι Πραγματικότητα. Η Κρίση είναι μία προσπάθεια να απομακρυνθεί κανείς από το όλον, να του δώσει ένα όνομα, και να απομακρυνθεί από το υπόλοιπο. Μία σκέψη κρίσης φαίνεται να φτιάχνει μορφή σε αυτό που είναι για πάντα άμορφο. Η έλλειψη κρίσης, η οπτική του Αγίου Πνεύματος, βλέπει όλες τις μορφές σαν ουδέτερες ή ως τίποτα. Ο νους σε συμφωνία με τον Ιησού, πέρα από την δυνατότητα της κρίσης του χωρο-χρόνου, βλέπει τα πάντα σαν ουδέτερα:

«Το σώμα μου είναι ένα ολικά ουδέτερο πράγμα» Άσκηση 294

«Τα χρήματα δεν είναι κακά. Δεν είναι τίποτα» Ψ-3ΙΙΙ1.5

«…. το σώμα είναι απλώς ουδέτερο. Δεν είναι αμαρτωλό, αλλά ούτε είναι αναμάρτητο. Ως τίποτα, που αυτό είναι, το σώμα δεν μπορεί επί της ουσίας να ενδυθεί με ποιότητες του Χριστού ή του εγώ. Εκάτερα πρέπει να είναι λάθος, γιατί αμφότερα θα έβαζαν τις ποιότητες εκεί όπου αυτές δεν μπορούν να είναι. Και αμφότερα πρέπει να αναιρεθούν για τους σκοπούς της αλήθειας.» Θ-20.VII.4

«Όπως κάθε μάθημα που το Άγιο Πνεύμα σου ζητά να μάθεις, έτσι και το θαύμα είναι ξεκάθαρο…. Τώρα ελευθερώνεσαι τόσο πολύ από το όνειρο, ο κόσμος είναι ουδέτερος, και τα σώματα που ακόμα φαίνονται να περιφέρονται ως χωριστά πράγματα δεν χρειάζεται να προκαλούν φόβο. Θ-28.II.10

Μην ανησυχείς για τις εκδόσεις ή τις λέξεις ή τους οργανισμούς ή το να διαδώσεις το μήνυμα εκεί έξω, διότι η Βασιλεία των Ουρανών βρίσκεται μέσα μας. Οι εικόνες δεν σημαίνουν τίποτα και δεν μπορεί κανείς να τις «φθάσει». Δεν υπάρχουν «ιδιωτικοί νόες» και δεν μπορεί κανείς να τους «φθάσει». Ο Νους είναι Ένας. Κυριολεκτικά δεν υπάρχει «κανένας», «εκεί έξω». «Όταν προσεύχεσαι, κλείσου στο ταμείο σου» σημαίνει μην κάνεις εξωτερική επίδειξη για να δείξεις την αφοσίωσή σου και τις προσευχές σου. Η κατάσταση του νου μας είναι η μαρτυρία ή η εμφάνιση του θαύματος, και η ειρήνη είναι η ανταμοιβή του. Δεν υπάρχει τίποτα έξω από εσένα. Η μεταμόρφωση του νου ΔΕΝ είναι σωματική, διότι το τίποτα δεν μπορεί να μεταμορφωθεί. Η μεταμόρφωση είναι μία αναγνώριση της ολότητας του νου. Η μετάδοση του «μηνύματος» σε ένα κόσμο μη πραγματικό είναι ως εκ τούτου, αδύνατη. Τίποτα δεν μπορεί ποτέ να εμποδίσει την επέκταση μέσα μας (δημιουργία), και η συγχώρεση βλέπει ότι δεν υπάρχει τίποτα για να διορθώσουμε ή να αλλάξουμε στις εικόνες χωρίς νόημα. Είσαι η Βασιλεία του Ουρανού και δεν υπάρχει τίποτα έξω από σένα:

«Τι έχει δοθεί σε σένα; Η γνώση ότι είσαι ένας νους, μέσα σε Νου και καθαρά νους, αναμάρτητος παντοτινά, πλήρως άφοβος, επειδή δημιουργήθηκες από αγάπη.  Δεν έφυγες ποτέ από την Πηγή σου, και παραμένεις όπως δημιουργήθηκες. Αυτό σου δόθηκε ως γνώση την οποία δεν μπορείς να χάσεις.» Άσκηση 158.1

«Ο νους προσεγγίζει τον εαυτό του. Δεν είναι φτιαγμένος από διαφορετικά μέρη, που απλώνουν το ένα στο άλλο. Δεν κινείται προς τα έξω. Μέσα στον εαυτό του, αυτός δεν έχει κανένα όριο, και δεν υπάρχει τίποτα έξω από αυτόν. Εμπερικλείει τα πάντα. Εμπερικλείει εσένα ολοσχερώς, εσύ μέσα σε αυτόν και αυτός μέσα σε σένα. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο, πουθενά ή ποτέ. Θ-18.VI.8

Αν ήξερες ότι ο Ιησούς ζει, δίδαξε ότι δεν υπάρχει θάνατος δείχνοντας την αφθαρσία μας εν Χριστώ. Η υπεράσπιση είναι το σημάδι του φθαρτού και της αδυναμίας και δεν είναι το μάθημα της συγχώρεσης που προσφέρει το Άγιο Πνεύμα. Η μοναδικότητα του νου δεν έχει εξαιρέσεις. Όταν προσπαθείς να υπερασπιστείς μια “θέση” προσπαθείς να αρνηθείς την μοναδικότητα. Η επιμονή στην άμυνα είναι μια άρνηση της συνειδητοποίησης ότι δεν υπάρχει βαθμός δυσκολίας στα θαύματα, γιατί επιχειρείται μια εξαίρεση. Μην κάνεις εξαιρέσεις, μετάδωσε την εκπαίδευση, γιατί η αλήθεια δεν έχει εξαιρέσεις και η Σωτηρία δεν είναι συμβιβασμός κανενός είδους. Ένας συμβιβασμός, που χωρίζεται από την Αλήθεια, καθιστά την «Φώτιση» μια απλή ιδέα στην επίγνωση. Ωστόσο, η αληθινή Φώτιση είναι μια Εμπειρία, και το Εγώ φοβάται να πάει πέρα από τις λέξεις στην Ανείπωτη Αγάπη του Θεού.

Στον Χριστό δεν υπάρχουν όρια, και μπορείς πραγματικά να γελάς με την «μάχη» του εγώ με τις λέξεις. Η Αγάπη δεν έχει τίποτα να κάνει με τις μορφές. Αν ανησυχείς για τη «μορφή» της έκφρασης ή μήπως μπλοκαριστεί «το μήνυμα» από «κάποιον», θυμήσου αυτήν την παρήγορη σκέψη από τα Μαθήματα Θαυμάτων:

«Όποτε κάποια μορφή ξεχωριστής σχέσης σε δελεάζει να επιζητήσεις την αγάπη σε τελετουργία, θυμήσου ότι η αγάπη είναι περιεχόμενο, και όχι μορφή οιουδήποτε είδους. Η ξεχωριστή σχέση είναι μία τελετουργία μορφής, με στόχο να ανυψώσει την μορφή για να πάρει τη θέση του Θεού εις βάρος του περιεχομένου. Δεν υπάρχει κανένα νόημα στην μορφή, και δεν θα υπάρξει ποτέ. Θ-16.5.12

Τα Μαθήματα Θαυμάτων είναι ένα βιβλίο, το οποίο μπορεί να συμβολίζει, να αντανακλά, ή να δείχνει προς τη Θεϊκή Αγάπη. Τα Μαθήματα Θαυμάτων δεν είναι τίποτα «από μόνα τους». Κανένα πράγμα δεν υπάρχει από μόνο του, έξω από το όλον. Εσύ είσαι το Κέντρο των πάντων. Στην αναγνώριση του Εαυτού τα σύμβολα εξαφανίζονται για πάντα. Άφησε τα σύμβολα πίσω και βίωσε τον Εαυτό. Πέταξε αυτή τη “στάση” γιατί δεν υπάρχει πουθενά. Ο Ιησούς είναι ένα όνομα που συμβολίζει μια Αγάπη, όχι αυτού του κόσμου. Ο Χριστός είναι η Πραγματικότητα. Η πραγματικότητα δεν χρειάζεται υπεράσπιση. Η αποδοχή του Εαυτού είναι το Κέντρο. Μην προσκολλάσαι σε σύμβολα ή σε λέξεις. Στην Ιερή Στιγμή, στο Αιώνιο Παρόν, μόνο ο Χριστός υπάρχει.

Με αγάπη και ευλογίες,
David